Tenebrae

Tenebrae

nga Paul Celan

Pranë jemi ne Zot,

pranë e t'prekshëm.

T'prekur tanimë, Zot,

t'mbërthyer në tjetrin, sikur

të ishte kurmi i secilit nga ne

kurmi yt, Zot.

Lutu, Zot,

na u lut neve,

ne jemi pranë.

Erështrembër shkuam atje,

shkuam atje, për t'u përulur

koritës e vullkanit të tharë.

Për t'u pirë shkuam ne, Zot.

E ishte gjak, gjak qe,

çka pate derdhur, Zot.

E shndriste.

E na hodhi shëmbëlltyrën tënde syve, Zot,

Sytë dhe goja po rrinë kaq hapur dhe bosh, Zot.

Ne paskemi pirë, Zot,

gjakun e shëmbëlltyrën nëpër gjak, Zot.

Lutu, Zot.

Jemi pranë. 

përktheu: a priori

Tenebrae

Nah sind wir Herr,

nahe und greifbar.

Gegriffen schon, Herr,

ineinander verkrallt, als wär

der Leib eines jeden von uns

dein Leib, Herr.

Bete, Herr,

bete zu uns,

wir sind nah.

Windschief gingen wir hin,

gingen wir hin, uns zu bücken

nach Mulde und Maar.

Zur Tränke gingen wir, Herr.

Es war Blut, es war,

was du vergossen, Herr.

Es glänzte.

Es warf uns dein Bild in die Augen, Herr,

Augen und Mund stehn so offen und leer, Herr.

Wir haben getrunken, Herr.

das Blut und das Bild, das im Blut war, Herr.

Bete, Herr.

Wir sind nah.