Veç një trëndafil si mbajtëse

Veç një trëndafil si mbajtëse

Ndreq për vete një dhomë në ajër

mes akrobatëve dhe zogjve:

shtrati im mbi pedanën e ndjenjës

si një fole në erë

në skajin më të largët të degës.

Blej për vete një mbulesë prej leshit më të butë

të deleve të krehura me kujdes që

nën dritën e hënës

si re që tek-tuk vezullojnë

shkojnë mbi tokën e fortë.

Mbyll sytë dhe mbështillem

me lëkurën e kafshëve të besuara.

Dua të ndjej rërën nën thundrat e vogla

dhe të dëgjoj zhurmën e llozit,

që mbyll në mbrëmje portën e stallës.

Por shtrirë jam në pupla zogjsh, peshuar lart në bosh.

Më merren mendtë. S’më zë gjumi.

Dora ime

kërkon një vend për t’u kapur e gjen

veç një trëndafil si mbajtëse.

përktheu: Arb Elo

Nur eine Rose als Stütze 

Ich richte mir ein Zimmer ein in der Luft
unter den Akrobaten und Vögeln:
mein Bett auf dem Trapez des Gefühls
wie ein Nest im Wind
auf der äußersten Spitze des Zweigs.

Ich kaufe mir eine Decke aus der zartesten Wolle
der sanftgescheitelten Schafe die
im Mondlicht
wie schimmernde Wolken
über die feste Erde ziehen.

Ich schließe die Augen und hülle mich ein
in das Vlies der verläßlichen Tiere.
Ich will den Sand unter den kleinen Hufen spüren
und das Klicken des Riegels hören,
der die Stalltür am Abend schließt.

Aber ich liege in Vogelfedern, hoch ins Leere gewiegt.
Mir schwindelt. Ich schlafe nicht ein.
Meine Hand
greift nach einem Halt und findet
nur eine Rose als Stütze.