Para dite
Puthja prej petalesh trëndafili,
gjith e më shumë petale të rinj
të vegjël, të butë të lules që çelet.
Jo ajo paksa hapësirë
për sa zgjat dëshirimi
mes të marrit e të dhënit.
Ti më ngrite mbulesën
me aq kujdes
si të mos zgjoje një fëmijë
ose sikur unë të isha
aq e brishtë
sa ç’jam.
Nuk u bëra më e vërtetë
Se një vjershë
Ose një ëndërr
Ose se reja
nën renë.
E prapë, kur pate shkuar,
dyshimi ledhatar:
Është ngushëllues
për një burrë
të fjeturit me një re?
Vor Tag
Der Kuß aus Rosenblättern,
immer neue weiche kleine
Blätter der sich öffnenden Blüte.
Nicht jenes Wenig von Raum
für die Spanne des Wunschs
zwischen Nehmen und Geben.
Du hobst die Decke von mir
so behutsam
wie man ein Kind nicht weckt
oder als wär ich
so zerbrechlich
wie ich bin.
Ich wurde nicht wirklicher
als ein Gedicht
oder ein Traum
oder die Wolke
unter der Wolke.
Und doch, als du fort warst,
der zärtliche Zweifel:
Ist es tröstlich
für einen Mann
mit einer Wolke zu schlafen?
Përtej malit
Koha
bën para meje një gungë
dhe zgjatet përpjetë si mal.
Në anën tjetër
shtrihet e nesërmja:
Tatëpjeta, gjithnjë tatëpjeta.
Valixhet do të jenë të ngushta,
Më duhet të le gjithçka këtu.
S’llogaritet dot kurrgjë
çka është përtej malit,
ndanë shpatit tjetër,
që s’më vjen përkundër.
Dhomat në të cilat do të ve trëndafilë
që atje të ketë diçka timen,
unë ndiej dorezat e tyre në dorë,
dorezë pas doreze,
veshjet e mureve janë kundër meje.
Por ato janë ende
në anën tjetër
të malit.
Nuk më duhet t’i shoh ato,
që do t’i kërkoj,
në të cilat do të banoj,
sot një javë.
Në anën tjetër të malit,
larg,
mbrëmja drejt së cilës rend akrepi i orës,
mbrëmja e kësaj dite
kur shiu nuk vjen, por
kur të shoh prapë,
kur ndahemi, pa shpresë.
Jam e vogël, për të parë tej
përmbi këtë
mal prej dy orësh,
në anën tjetër të së cilit
ti po më pret.
Jenseits des Bergs
Die Zeit
macht einen Buckel vor mir
und wirft sich auf wie ein Berg.
Auf der anderen Seite
liegt morgen:
Die Abfahrt, immer die Abfahrt.
Die Koffer werden zu eng sein,
ich muß alles hierlassen.
Nichts läßt sich berechnen
was jenseits des Bergs ist,
am andern Abhang,
der nicht auf mich zukommt.
Die Zimmer in die ich Rosen stellen werde
daß etwas darin mein sei,
ich fühle ihre Klinken in der Hand,
Klinke nach Klinke,
ihre Tapeten sind gegen mich.
Aber sie sind noch
auf der anderen Seite
des Bergs.
Ich muß sie nicht sehen,
die ich suchen,
in denen ich wohnen werde,
eine Woche von nun.
Auf der anderen Seite des Bergs,
fern,
der Abend auf den schon der Uhrzeiger zuläuft,
der Abend dieses Tags
an dem der Regen nicht kommt, aber
an dem ich dich wiederseh,
an dem wir uns trennen, hilflos.
Ich bin zu klein, um hinwegzusehn
über diesen
Berg von zwei Stunden,
auf dessen anderer Seite
du auf mich wartest.
Ku është bajamja jonë
Unë dergjem
në krahët e tu, i vluar,
si thelpiu në bajame.
Thuamë: ku është
bajamja jonë?
Unë dergjem në krahët e tu
si në një anije,
pa drejtim e port,
por me delfinë në bash.
Poshtë shpinave tona
një radhë me shtretër
shtretërit tanë në aq shumë vende,
në asgjëkund të natës,
kur një dhomë e huaj fundoset përreth.
Prej nga erdhëm
për ku shkojmë, i vluar,
gjithçka është ndryshe,
gjithçka është njëlloj.
Gjithkund kashta
shtrohet në mënyra të ndryshme
për t’u tharë
nën të njëjtin
diell.
Wo steht unser Mandelbaum
Ich liege
in deinen Armen, Liebster,
wie der Mandelkern in der Mandel.
Sag mir: wo steht
unser Mandelbaum?
Ich liege in deinen Armen
wie in einem Schiff,
ohne Route noch Hafen,
aber mit Delphinen am Bug.
Unter unserem Rücken
ein Band von Betten
unsere Betten in den vielen Ländern,
im Nirgendwo der Nacht,
wenn rings ein fremdes Zimmer versinkt.
Wohin wir kamen
- wohin wir kommen, Liebster,
alles ist anders,
alles ist gleich.
Überall wird das Heu
auf andere Weise geschichtet
zum Trocknen
unter der gleichen
Sonne.
Gobelin francez
Ah i dashur falmë
që sytë e mi janë kaq të kaltër,
ata janë veç një pasqyrë ledhatore
për të kafenjtë e tu.
Falmë bardhësinë time lëbyrëse,
ajo është veç shtrati yt më i çelët.
Skifteri i mendjes time
Fluturon për ty në gjah.
Shih, gjithë kafshët e mia
shërbejnë aq të bindura
si të ishin thurur në qilim
ndanë këmbëve të tua.
Französischer Gobelin
Ach Liebster verzeih
daß meine Augen so blau sind,
sie sind nur ein zärtlicher Spiegel
für deine braunen.
Vergib meine strahlende Weiße,
sie ist nur dein hellstes Bett.
Der Falke meines Verstands
fliegt für dich auf die Jagd.
Sieh, alle meine Tiere
sind so bescheiden zu Diensten
als wären sie in den Teppich
zu deinen Füßen gewebt.
Puthja prej petalesh trëndafili,
gjith e më shumë petale të rinj
të vegjël, të butë të lules që çelet.
Jo ajo paksa hapësirë
për sa zgjat dëshirimi
mes të marrit e të dhënit.
Ti më ngrite mbulesën
me aq kujdes
si të mos zgjoje një fëmijë
ose sikur unë të isha
aq e brishtë
sa ç’jam.
Nuk u bëra më e vërtetë
Se një vjershë
Ose një ëndërr
Ose se reja
nën renë.
E prapë, kur pate shkuar,
dyshimi ledhatar:
Është ngushëllues
për një burrë
të fjeturit me një re?
Vor Tag
Der Kuß aus Rosenblättern,
immer neue weiche kleine
Blätter der sich öffnenden Blüte.
Nicht jenes Wenig von Raum
für die Spanne des Wunschs
zwischen Nehmen und Geben.
Du hobst die Decke von mir
so behutsam
wie man ein Kind nicht weckt
oder als wär ich
so zerbrechlich
wie ich bin.
Ich wurde nicht wirklicher
als ein Gedicht
oder ein Traum
oder die Wolke
unter der Wolke.
Und doch, als du fort warst,
der zärtliche Zweifel:
Ist es tröstlich
für einen Mann
mit einer Wolke zu schlafen?
Përtej malit
Koha
bën para meje një gungë
dhe zgjatet përpjetë si mal.
Në anën tjetër
shtrihet e nesërmja:
Tatëpjeta, gjithnjë tatëpjeta.
Valixhet do të jenë të ngushta,
Më duhet të le gjithçka këtu.
S’llogaritet dot kurrgjë
çka është përtej malit,
ndanë shpatit tjetër,
që s’më vjen përkundër.
Dhomat në të cilat do të ve trëndafilë
që atje të ketë diçka timen,
unë ndiej dorezat e tyre në dorë,
dorezë pas doreze,
veshjet e mureve janë kundër meje.
Por ato janë ende
në anën tjetër
të malit.
Nuk më duhet t’i shoh ato,
që do t’i kërkoj,
në të cilat do të banoj,
sot një javë.
Në anën tjetër të malit,
larg,
mbrëmja drejt së cilës rend akrepi i orës,
mbrëmja e kësaj dite
kur shiu nuk vjen, por
kur të shoh prapë,
kur ndahemi, pa shpresë.
Jam e vogël, për të parë tej
përmbi këtë
mal prej dy orësh,
në anën tjetër të së cilit
ti po më pret.
Jenseits des Bergs
Die Zeit
macht einen Buckel vor mir
und wirft sich auf wie ein Berg.
Auf der anderen Seite
liegt morgen:
Die Abfahrt, immer die Abfahrt.
Die Koffer werden zu eng sein,
ich muß alles hierlassen.
Nichts läßt sich berechnen
was jenseits des Bergs ist,
am andern Abhang,
der nicht auf mich zukommt.
Die Zimmer in die ich Rosen stellen werde
daß etwas darin mein sei,
ich fühle ihre Klinken in der Hand,
Klinke nach Klinke,
ihre Tapeten sind gegen mich.
Aber sie sind noch
auf der anderen Seite
des Bergs.
Ich muß sie nicht sehen,
die ich suchen,
in denen ich wohnen werde,
eine Woche von nun.
Auf der anderen Seite des Bergs,
fern,
der Abend auf den schon der Uhrzeiger zuläuft,
der Abend dieses Tags
an dem der Regen nicht kommt, aber
an dem ich dich wiederseh,
an dem wir uns trennen, hilflos.
Ich bin zu klein, um hinwegzusehn
über diesen
Berg von zwei Stunden,
auf dessen anderer Seite
du auf mich wartest.
Ku është bajamja jonë
Unë dergjem
në krahët e tu, i vluar,
si thelpiu në bajame.
Thuamë: ku është
bajamja jonë?
Unë dergjem në krahët e tu
si në një anije,
pa drejtim e port,
por me delfinë në bash.
Poshtë shpinave tona
një radhë me shtretër
shtretërit tanë në aq shumë vende,
në asgjëkund të natës,
kur një dhomë e huaj fundoset përreth.
Prej nga erdhëm
për ku shkojmë, i vluar,
gjithçka është ndryshe,
gjithçka është njëlloj.
Gjithkund kashta
shtrohet në mënyra të ndryshme
për t’u tharë
nën të njëjtin
diell.
Wo steht unser Mandelbaum
Ich liege
in deinen Armen, Liebster,
wie der Mandelkern in der Mandel.
Sag mir: wo steht
unser Mandelbaum?
Ich liege in deinen Armen
wie in einem Schiff,
ohne Route noch Hafen,
aber mit Delphinen am Bug.
Unter unserem Rücken
ein Band von Betten
unsere Betten in den vielen Ländern,
im Nirgendwo der Nacht,
wenn rings ein fremdes Zimmer versinkt.
Wohin wir kamen
- wohin wir kommen, Liebster,
alles ist anders,
alles ist gleich.
Überall wird das Heu
auf andere Weise geschichtet
zum Trocknen
unter der gleichen
Sonne.
Gobelin francez
Ah i dashur falmë
që sytë e mi janë kaq të kaltër,
ata janë veç një pasqyrë ledhatore
për të kafenjtë e tu.
Falmë bardhësinë time lëbyrëse,
ajo është veç shtrati yt më i çelët.
Skifteri i mendjes time
Fluturon për ty në gjah.
Shih, gjithë kafshët e mia
shërbejnë aq të bindura
si të ishin thurur në qilim
ndanë këmbëve të tua.
Französischer Gobelin
Ach Liebster verzeih
daß meine Augen so blau sind,
sie sind nur ein zärtlicher Spiegel
für deine braunen.
Vergib meine strahlende Weiße,
sie ist nur dein hellstes Bett.
Der Falke meines Verstands
fliegt für dich auf die Jagd.
Sieh, alle meine Tiere
sind so bescheiden zu Diensten
als wären sie in den Teppich
zu deinen Füßen gewebt.
përktheu : a priori
No comments:
Post a Comment