Këngë për kurajë

nga Hilde Domin

Këngë për kurajë (1962)

për Li

Këta zogj

pa dhimbje,

Këta zogj të artë, pupël

të lehtë

që vijnë tutje-tëhu

çative përmbi.

Asnjë

nuk pyet për

tjetrin.

Pa lutje,

Pa mall,

përzihen, ndahen.

Ne,

Përposhtë çative

kapur  tek tjetri.

Shih,

Dielli kthehet

prapë

Si tym i artë.

I rëni ngrihet.

Ngrihet nga çatitë e Jobit.

Agon

sot

për herë të dytë.

përktheu: a priori

 „Lied zur Ermutigung III“ (1962)

für Li

Diese Vögel
ohne Schmerzen,
diese leichtesten goldenen
Vögel
dahintreibend
über den Dächern.

Keiner
nach dem andern
fragend.

Ohne Bitte,
ohne Sehnsucht,
sich mischend, sich trennend.

Wir,
unter den Dächern,
uns anklammernd.

Sieh,
die Sonne kehrt
wieder
als goldener Rauch.
Die fallende steigt.
Steigt aus den Dächern Hiobs.
Es tagt
heute
zum zweiten Mal.