Ëndërr e së ligës

nga Georg Trakl

Ëndërr e së ligës

Ende jehojnë tinguj të një gongu, kaf’ në ar –

Ndër dhoma të zeza një dashnor po zgjohet

Me faqen në flakën, që në dritare vezullohet

Ndanë rrjedhës vetëtijnë vela, direkë, litarë.

Një murg, një shtatzënë atje nëpër rrëmujë.

Kitara bien, përparëse të kuqe shkëlqejnë.

Gështenja mpaken me dritë ari në zagushi,

Zi ngrihet madhështia e kishës, përvuajtur.

Prej maskash të zbehta sheh fryma e së ligës.

Një shesh po muzget zymtë e plot me tmerr,

Mbrëmjes në ishuj një pëshpërimë ia merr.

Shenja të ngatërruara në fluturim zogjsh

lexojnë gërbulë, që natën kalben ndoshta.

Në park shihen dridhur motër e vëlla.

përktheu : a priori

Traum des Bösen


Verhallend eines Gongs braungoldne Klänge - 
Ein Liebender erwacht in schwarzen Zimmern 
Die Wang' an Flammen, die im Fenster flimmern. 
Am Strome blitzen Segel, Masten, Stränge.


Ein Mönch, ein schwangres Weib dort im Gedränge. 
Guitarren klimpern, rote Kittel schimmern. 
Kastanien schwül in goldnem Glanz verkümmern; 
Schwarz ragt der Kirchen trauriges Gepränge.


Aus bleichen Masken schaut der Geist des Bösen. 
Ein Platz verdämmert grauenvoll und düster; 
Am Abend regt auf Inseln sich Geflüster.


Des Vogelfluges wirre Zeichen lesen 
Aussätzige, die zur Nacht vielleicht verwesen. 
Im Park erblicken zitternd sich Geschwister.