Ulivi neri

ArB eLo

Ulivi neri

Prendesti questa zolla di terra tra le mani,
Ci soffiasti sopra e i nodi si sciolsero,
Ulivi neri ricolmi di olio, polpa e nocciolo,
Scossi i rami dal tronco che tremava,
Come costole le radici più forti conficcate
nella terra nella cenere,
ricuciron la ferita con nuove vene
pelle e baci.
Prendesti questa zolla di terra
sul tuo caldo grembo,
si sciolsero i nodi
Le labbra, aperte a succhiare il latte 
refrigerio della parola, 
dell’afflato della lingua,
rosso sangue si fecero, nel petto
del melograno che tremava.
Schiuma si riversò su di esse, svani 
nei meandri della costa
A ricoprire l’onda, le fresche tracce,
la vita con la vita…
Le labbra si bagnarono
in quella calura più non mi servivanoe
Gli occhi, così li chiusi.
Il rettile spellato senza denti mise le ali
volò silenzioso nel cielo
Si fermò sul recinto doppio delle parole,
mi fissò in silenzio 
immobile…

përktheu: Matteo Pulizzi

ArB eLo

Ullinjtë e zinj

More këtë plis në dorë, i fryve,
Nyjat u zgjidhën,
Ullinjtë zinj mbushur me vaj,
bërthamë e tul,
u trandën në degë të trungut
që dridhej,
Brinja e rrënjës u ngul më fort
në dhe, në shkrumb,
Thuri të çarën me deje të reja,
lëkurë dhe puthje.
More këtë plis në krahë, e ngrohe,
Nyjat u zgjidhën,
Buzët, çelur kur tambli mëkoi fjalën,
grahmën e gjuhës,
u skuqën gjak në gjoks të shegës
që dridhej,
Shkumë u derdh mbi to, u shua
vrimave në breg,
Mbuloi valën, gjurmët me të reja,
jetën me jetë... 
Buzët u lagën,
N’ atë zagushi nuk m’ u deshën sytë,
I mbylla. 
Reptili i rrjepur pa dhëmbë veshi krahët,
Fluturoi shurdhër në qiellzë, 
Ndaloi mbi gardhin dyfish të fjalëve,
Më kundroi heshtur,
ngulët...