Ndanë gjolit

nga  Georg Trakl

Ndanë gjolit

Shtegtar n’ erën e zezë; lehtë fëshfërin kallam’ i tharë

Në qetësinë e gjolit. Nëpër qiellin gri

Një varg zogjsh të egër vjen;

Tërthor mbi ujët e terrët.

Pështjellim. Në kasollen e rrënuar

i hap dhe flatron krahët e zinj kalbëzimi;

Mështekna t’ gjymta psherëtijnë n’ erë.

Mbrëmje në pijetoren e braktisur. Udhën për shtëpi

E flladit butë trishtimi i tufave që kullosin,

Vegim i natës: thithëlopa zhyten ç’prej ujërash t’ argjendtë.

përktheu: a priori

Në kënetë

Shtegtar erës së zezë; fëshfërin kallam’ i thatë
Në qetësinë e ligatinës. Qiellit gri
Një vargan me zogj të egër
Heq; tërthor përmbi ujëra të errët.

Vrundull. Në rrënojë-koliben
Flatër-zezat rreh ndërsa ngrihet kalbja;
M’ shtekna kërrusur psherëtijnë në erë.

Mbrëmje n’ pijetoren e braktisur. Udha për shtëpi e zhytur
Melankolisë së butë të tufave që kullosin,
Vegimin e natës: amfibë kridhen që prej ujërash të argjendta.

përktheu: emigranti

Am Moor

Wanderer im schwarzen Wind; leise flüstert das dürre Rohr 
In der Stille des Moors. Am grauen Himmel 
Ein Zug von wilden Vögeln folgt; 
Quere über finsteren Wassern.

Aufruhr. In verfallener Hütte 
Aufflattert mit schwarzen Flügeln die Fäulnis; 
Verkrüppelte Birken seufzen im Wind.

Abend in verlassener Schenke. Den Heimweg umwittert 
Die sanfte Schwermut grasender Herden, 
Erscheinung der Nacht: Kröten tauchen aus silbernen Wassern.