Xhuzepe Ungareti

Xhuzepe Ungareti

Porti i varrosur

Vjen atje poeti
e pastaj i kthehet dritës me këngët e tij
e i flak n’erë

Nga kjo poezi
më mbetet
ai hiç
i t’fshehtës së pashtershme

Mariano, 29 qershor 1916

Pa peshë më
A Ottone Rosai

Për një Zot që t'qeshet si fëmijë.
Sa thirrma trumcakësh,
Sa valle nëpër degë,

Një shpirt lehtësohet,
Livadhet janë aq të brishtë,
Aq ndrojë ringjallet ndër sy,

Duart porsi gjethe
Magjepsen në ajër...

Kush frigohet më, kush gjykon?

1934

Guiseppe Ungaretti

Il porto sepolto

Vi arriva il poeta
e poi torna alla luce con i suoi canti
e li disperde

Di questa poesia
mi resta
quel nulla
d’inesauribile segreto

Mariano il 29 giugno 1916

Senza piu peso
A Ottone Rosai

Per un Iddio che rida come un bimbo,
Tanti gridi di passeri,
Tante danze nei rami,

Un'anima si fa senza più peso,
I prati hanno una tale tenerezza,
Tale pudore negli occhi rivive,

Le mani come foglie
S'incantano nell'aria...

Chi teme più, chi giudica?

1934