Flatranatë

nga Paul Celan

Flatranatë

Flatranatë, ardhur prej së largu e tash

përgjithnjë e tendosur

mbi shkumës dhe gëlqerorë,

guralecë, kah honi tek rrokulliset.

Borë. E akoma më shumë prej bardhës.

Padukshëm,

çka ngjante e kafenjtë,

ngjyrë mendimesh dhe egër

e veshur, e mbuluar prej fjalësh.

Gëlqerore është dhe shkumës.

Dhe guralecë.

Borë. E akoma më shumë prej bardhës.

Ti, ti vetë:

në të huajin 

sy mbjellë, shtrirë, që kët’

e tërësheh.

Flügelnacht

Flügelnacht, weither gekommen und nun

für immer gespannt

über Kreide und Kalk,

Kiesel, abgrundhin rollend.

Schnee. Und mehr noch des Weißen.

Unsichtbar,

was braun schien,

gedankenfarben und wild

überwuchert von Worten.

Kalk ist und Kreide.

Und Kiesel.

Schnee. Und mehr noch des Weißen.

Du, du selbst:

in das fremde 

Auge gebettet, das dies

überblickt.