Rrëpira

nga Paul Celan

Rrëpira

Pranë meje jeton ti, mua njëlloj:

si një gur

në mollëzën e këputur të natës.

O kjo rrëpirë, e dashur,

ku papra rrokullisemi ne,

ne gurë,

nga rrëkeza në rrëkezë.

Më të rrumbullt nga hera në herë.

Më të ngjashëm. Më të huaj.

O ky sy i pirë,

që endet këtupari porsi ne

dhe hera-herës

në një na sheh tek bën habi.

Die Halde

Neben mir lebst du, gleich mir:

als ein Stein

in der eingesunkenen Wange der Nacht.

O diese Halde, Geliebte,

wo wir pausenlos rollen,

wir Steine,

von Rinnsal zu Rinnsal.

Runder von Mal zu Mal.

Ähnlicher. Fremder.

O dieses trunkene Aug,

das hier umherirrt wie wir

und uns zuweilen

staunend in eins schaut.